Giriş
Bu makalede çocukların küçük yaştan beri severek oynadıkları hayali oyunların (taklit, -mış gibi oyun) çocukların gelişimleri üzerinde ne kadar önemli bir yere sahip olduğu anlatılmaktadır.
Yaratıcı oyun normal çocuk gelişimi için hayati bir bileşendir.
Çoğu insan, oyun, top, kaydıraklar, salıncaklar ve fiziksel olarak çevrelerini keşfetme oyunlarıyla uğraşan genç çocuk imajları şeklinde oyun oynar. Ama fiziksel oyun, tek oyun türü değildir. Çocuğun bilişsel ve sosyal gelişiminin önemli bir özelliğini yansıtan, oyun ya da inanmak oyununu (çoklu bakış açıları ve fikir ve duyguların oynak manipülasyonunu içeren öykülerden hareket ederek) davranırız. Son yetmiş beş yıl içinde, bir dizi kuramcı ve araştırmacı, bu hayali oyunun değerlerini, bir çocuğun normal gelişiminde hayati bir bileşen olarak tanımlamıştır.
Sistematik araştırmalar, çocukların katılımının iki veya bir buçuk yaşından altı ya da yedi yaşına kadar olan çocuk oyunculuğunun bir dizi net faydasını giderek daha fazla göstermiştir. Fiili çalışmalar, dil kullanımındaki artışlar, alt dönümler, gelecek zamanlar ve sıfatlar gibi bilişsel faydaları göstermiştir. Düşüncenin diğer insanlardan farklı olabileceği ve her birimizin yetenekli olduğu çeşitli bakış açılarının var olabileceğine dair bir farkındalık olan “zihin kuramı”, hayali oyunla yakından ilgilidir (Jenkins ve Astington, 2000). Leslie, 1987; Singer & Singer, 1990; Singer & Singer, 2005).
Psikolog Sandra Russ (2004), taklit oyunla ilişkili bir dizi farklı bilişsel ve duygusal süreçleri tanımladı. Oyunla ilgili yaptığı araştırmalar, fantezi, inanç, sembolizm, örgütlenme, görünüşte ayrı bir içeriğin bilişsel bütünleşmesi ve farklı düşünme (birçok farklı fikir, hikaye teması ve sembolle ortaya çıkma yeteneği) içerir. Hayali oyun, hem olumlu hem de olumsuz duyguların ifade edilmesine ve duygulanımın modülasyonuna, duyguyu bilişle bütünleştirebilme yeteneğine izin verir (Jent, Niec ve Baker, 2011; Seja, & Russ, 1999; Slade ve Wolf, 1999).
